به چشم تو ..

گفت: "چقدر تنبلی تو" و من یاد پدربزرگِ پدربزرگ خدابیامرزش افتادم که هر چهارشنبه جلوی چشمانم رژه می رود. هر چه فکر می کنم کسی را در خاندان به خاطر نمی آورم که قدر من بی فکر باشد. بی خیالی بود. تنبلی بود اما این همه بی فکری نبود و چهارشنبه ها من می شوم یک مشت عضله دردناک که بین حجم عظیمی از چربی گیرافتاده و تاب این همه کشش را ندارد. هفته بعد و دو هفته بعد وقت امتحان پس دادن است. امتحانی که فکر کردن به آن هم نفسم را تنگ می کند!!

بیشتر که فکر کردم دیدم من آدم اعتماد کردن به بلاگفا نیستم! دلم نمی خواهد نوشته های بهتر از جانم باز هم به باد فنا رود. تصمیم گرفتم بیان بمانم. وبی که در بلاگفا ساختم را حذف کردم. وب جدید دیگری در بیان ساخته ام. اگر آدرس را می خواهید کامنت بگذارید.

بعد از آن اتفاق تاسف بار تصمیم گرفته ام از این به بعد روزنوشت هایم را در این مکان ثبت کنم. یک جورایی به این خانه دوست داشتنی قدیمی ام بازگشتم :) .

ترس، آغاز شکست است. هر جا سخن از یک تصمیم جدید باشد سر و کله ترس پیدا می شود و نرم نرمک شکست شکل می گیرد. محکم و بدون ترس در راهی که انتخاب کرده اید قدم بردارید. به این فکر نکنید که برنده خواهید شد یا بازنده. فکر کردن به نتیجه شما را از تلاش کردن بازمی دارد.

این که سیل آمده دلیل نمی شود که مشکل خشکسالی مان برای همیشه حل شده! آخر این چه استدلالی است که بعضی ها می کنند. سیل که نمی تواند منابع آب زیرزمینی محسوب شود. آخر چرا بعضی ها دعا می کنند که بیشتر سیل بیاید و بعد در کمال ناباوری منتظر ضایع شدن تیم هواشناسی صدا و سیما هم هستند؟!! شما را به خدا این گونه فکر نکنید. مملکت نیاز دارد به بارانی که به عمق زمین برود نه سیلی که روی زمین جاری شود، هر چه بر سر راهش بود را ویران کند و سرانجام به ناکجاآبادی ختم شود.

جلسه توجیهی برای داوران فوتبال راه می اندازند و در انتها به هر کدام یک بسته سس مایونز یک بار مصرف هدیه می دهند!! این یکی دیگر نوبر است. خب اگر جلسه ای تشکیل نمی شد بهتر نبود؟!

از همین لحظه، ثانیه های شبانه روز پیش رو را معکوس وار می شمارم. فردا که خورشید بیاید با خودش عطر تو را خواهد آورد.

+دارم وبمو تر و تمیز می کنم. یکمی صبور باشین.